Christel: Vacuüm
Als je afgestudeerd bent –en niet meteen een fantastisch contract aangeboden hebt gekregen– geniet je eerst met volle teugen van de rust. Alsof je altijd in een razende vaart bezig bent geweest, en ineens stilstaat, en dan pas kunt ervaren hoe dat voelt. De stofwolken om je heen zijn neergedaald, het geraas valt stil. Je bevindt je in een soort vacuüm.
Heerlijk! Eindelijk je eigen tijd indelen, zonder het eeuwige zwaard van Damocles boven je hoofd in de vorm van openstaande papers, ongelezen artikelen of natuurlijk de scriptie. Eindelijk die boekenstapel doorwerken, die verjaardag na verjaardag hoger wordt. Eindelijk tijd om te bedenken wat je wilt gaan doen, en dat dan ook gaan dóen. En eindelijk tijd om af te spreken met alle vrienden die je zo weinig zag de laatste tijd.
Alleen, die vrienden zitten lang niet zo ruim in hun tijd als jij. Zij studeren nog steeds, of hebben juist een baan. Andere leefpatronen, andere prioriteiten.
Dat beruchte zwarte gat
De contouren van het bastion dat ‘studiesysteem’ heet tekenen zich steeds duidelijker af. Achter je, welteverstaan. Het gebrek aan orde en regelmaat, doelen en verantwoordelijkheid in je eigen leven wordt langzaam duidelijker. Datgene wat altijd richting en vaart gaf aan je dagelijkse bestaan is ineens weggevallen. Hoezeer je er ook naar verlangd hebt er eindelijk vanaf te zijn; dit was niet de bedoeling! Paniek! Waar is het systeem gebleven? Hoe kon je er zo makkelijk, zo gedachteloos uitstappen? En bovenal: hoe kom je er weer in terug?!
Zo lang je nog geen baan hebt blijf je je in deze impasse bevinden: dat beruchte zwarte gat, waar tegelijkertijd huiverend en lacherig over gedaan wordt. Hoe kom je eruit?
Uiteenlopende vacatures
Na mijn afstuderen (en ervoor ook trouwens) kreeg ik steeds de vraag ‘Wat wil je gaan doen?’. Dat was iets waar ik zelf ook niet goed uitkwam. Na mijn stage stond me veel duidelijker voor ogen waar ik naartoe wilde: werken met literatuur en met het potentiële publiek daarvan – op welke manier dan ook.
Inmiddels ligt de stage al een tijdje achter me. Door het gebrek aan droombanen (of überhaupt banen) zijn mijn duidelijk omlijnde ambities de afgelopen tijd echter een stuk schemeriger geworden. Hoewel ik nog steeds redelijk voor ogen heb wat ik zou willen doen worden mijn eisen steeds lager. Op vacaturesites vink ik tegenwoordig ook de ‘MBO’-vakjes aan, en mijn inbox stroomt dagelijks vol met de meest uiteenlopende vacatures.
Vintage servieswinkel
Hoe langer je niets doet, hoe meer ik me realiseer hoe belangrijk het is om iets te doen – wat dan ook. Om niet te verzanden in totale apathie, rollen de gekste bedrijfsplannen uit mijn hoofd. Inmiddels ben ik de eigenares van een vintage servieswinkel op Facebook en heb ik een bedrijfsplan liggen voor een antiquariaat/theehuis.
Eerst maar eens die stapel boeken.
Christel Meijer, Bachelor Film- en literatuurwetenschap in 2008, Master Literary Studies in 2012.
Loopbaan Service tips
Als het vinden van een baan niet direct lukt, is het lastig gemotiveerd te blijven. Christel pakt het goed aan door zich op verschillende projecten te richten om zo actief te blijven waardoor ze zelfvertrouwen houdt.
Een andere manier is om meerdere mensen bij je zoekproces te betrekken, waardoor je nieuwe impulsen krijgt. Daarom heeft de Loopbaan Service een sollicitatiegroep Work2gether opgericht. In deze groep komen werkzoekenden regelmatig bij elkaar om elkaar scherp te houden, te motiveren, tips uit te wisselen en van elkaar te leren. En vooral ook gebruik te maken van elkaars netwerk.
Loes Nordlohne, Loopbaanadviseur Faculteit der Geesteswetenschappen.