Universiteit Leiden

nl en

LLP-studenten aan de slag bij Janssen voor een World Without Disease

Een wereld zonder ziekte: toekomst of illusie? In ieder geval het nastreven waard, vinden ze bij Janssen, dat de mogelijkheden voor zo’n wereld daarom onderzoekt. Studenten van het Leiden Leadership Programme brachten voor het bedrijf enkele dilemma’s in kaart die daarbij een rol kunnen spelen.

Bij het Leiden Leadership Programme (LLP) werken masterstudenten aan hun persoonlijke ontwikkeling. “Je wordt opgeleid om inzicht te krijgen in jezelf, niet echt als leider”, verduidelijkt Mindy de Jong, die een master bestuurskunde doet. Omdat zelfkennis ook gaat over hoe je je verhoudt tot anderen, werken de LLP’ers veel in groepsverband.

Het vermogen tot samenwerken wordt vooral getest in de praktijkopdracht, waarbij de studenten onderzoek doen voor een bedrijf of organisatie. Mindy en haar groepsgenoten Selma Jonker (arbeidsrecht) en Jesse Temminghoff (farmacie) werden aan Janssen gekoppeld, het farmaceutisch bedrijf dat afgelopen jaar landelijke bekendheid vergaarde met de ontwikkeling van een coronavaccin.

World Without Disease

Maar Janssen doet veel meer dan alleen vaccins ontwikkelen. Een onderzoekstak van het bedrijf, de World Without Disease Accelerator, probeert het uitbannen van ziekte te bevorderen door in te zetten op preventie en interceptie. Het voorkomen en tijdig opsporen van ziekten kan veel ellende besparen.

Een mooi uitgangspunt, maar een met mogelijk ingrijpende gevolgen. Daarom onderzochten de LLP’ers voor Janssen de maatschappelijke dilemma’s die hierbij komen kijken. Daarvoor praatten ze met partijen uit de zorg, zoals medewerkers van een ziekenhuis en zorgverzekeraars, maar ook met burgers. “We dachten aan het draagvlak in de samenleving”, legt Jesse uit, “want anders houdt het op.”

Betuttelingsgevoel

Eind mei presenteren de studenten online de uitkomsten aan hun opdrachtgever, in de vorm van dilemma’s. Zo kan ziektepreventie meer overheidsingrijpen betekenen, zoals een suikertaks. Een goede zaak, of schending van het zelfbeschikkingsrecht? En moeten we wel alles willen voorkomen, of is het beter daar niet zo bewust mee bezig te zijn? Om antwoord te krijgen op dit soort vragen, interviewde het LLP-team ‘ouderen van de toekomst’: jongeren voor wie deze vragen nog wel eens relevant zouden kunnen worden.

Aanvankelijk zei de term world without disease hen niet zoveel: “mooi denkbeeld, mooi niet haalbaar”, klonk het. Dat beeld kantelde wanneer de geïnterviewden concrete scenario’s voorgelegd kregen. Een driejaarlijks onderzoek naar darmkanker, vanaf het vijftigste levensjaar, kon bijvoorbeeld op instemming rekenen. Zelfs als dat betekende dat de darmen geledigd moesten worden. “Het is misschien niet fijn, maar stel ze ontdekken het en je overleeft het, dan ben je natuurlijk onwijs dankbaar dat ze het al in de eerste fase ontdekt hebben.”

Een 'oudere van de toekomst' wordt gevraagd naar zijn mening over gezondheidsdilemma's.

Overheidscampagnes om alcoholgebruik tegen te gaan, leverden verdeeldheid op: “We weten allemaal wel hoe slecht het is, ik vraag me af of je daar als overheid in moet willen bijsturen”, zei een jongen. Een medestudent: “Het voelt misschien als betutteling, maar je wil dat zo min mogelijk mensen ziek worden.” Over één dilemma heerste consensus: niemand wilde op voorhand weten te zullen lijden aan een ongeneeslijke ziekte.

Een gedeelde drive

De presentatie loopt ten einde en er is ruimte voor reacties vanuit de Zoom-zaal. Janssen-medewerker Sjaak Bloem is trots op de bevindingen. “Of dit alle meningen en ideeën zijn? Ik denk het niet, maar we krijgen een soort flavour van waar we mee te maken gaan krijgen. Dit geeft nieuwe inzichten, waar wij weer mee verder kunnen.”

Ook de studenten moeten weer verder, tot hun grote teleurstelling. Dankzij de praktijkopdracht hebben ze elkaars kwaliteiten beter leren kennen. Wat hielp was een gedeelde “drive en verantwoordelijkheidsgevoel”. Selma lacht: “In die zin waren we een saai groepje.” Na een jaar persoonlijke ontwikkeling is het dan ook niet makkelijk om afscheid te nemen van het honoursprogramma. “Het klinkt misschien cliché”, zegt Mindy, “maar voor mijn gevoel is onze reis pas net begonnen.”  

Tekst: Michiel Knoester

Deze website maakt gebruik van cookies.  Meer informatie.