De dag van Jasper - van Leiden naar Brussel naar Voorschoten
Op maandag 13 oktober reist Jasper met een vertegenwoordiging van Key Region Leiden naar Brussel. Waarom is die samenwerking belangrijk? En met wie dineert hij nog diezelfde avond in Voorschoten? Jasper doet verslag van een lange en interessante maandag.
Jasper Knoester is de decaan van de Faculteit Wiskunde & Natuurwetenschappen. Hoe gaat het met hem, wat doet hij precies en hoe ziet zijn dag eruit? In elke nieuwsbrief geeft Jasper een inkijkje in zijn leven.
‘Om 6.45 uur gaat de wekker na een onrustige nacht vol rare dromen. Met moeite sta ik op. Uitstel is helaas niet mogelijk, want vandaag ga ik naar Brussel om met een vertegenwoordiging van Key Region Leiden naar de Week van de Regio te gaan. Ik draag daar bij aan een serie presentaties en gesprekken met mensen rond het Europarlement en de Europese Commissie. Ik ontbijt snel en maak me klaar, het huis is nog rustig als ik de deur dichttrek. Snel fiets ik naar het station.
Er volgt een reis met veel vertraging. Het totale gezelschap van ongeveer tien mensen reist via verschillende treinverbindingen, maar allemaal komen we met een uur vertraging aan in Brussel. Een goed functionerend sneltreinnetwerk in Europa blijkt helaas opnieuw een utopie. Gelukkig hebben we voldoende speling om de vertraging op te vangen en terwijl we op stations wachten, kijken we nog even naar elkaars presentaties.
Universiteit in een innovatieregio
Key Region Leiden is sinds de zomer de naam waaronder Leiden en zes omringende gemeentes zich samen met drie onderwijsinstellingen profileren als de belangrijke innovatieregio die we zijn. Het hart daarvan wordt gevormd door de drie grote parken: het Leiden BioScience Park, de NL Space Campus en Unmanned Valley. Ik onderschrijf de doelstellingen van Key Region Leiden volledig en denk dat we als universiteit belangrijk kunnen bijdragen en er ons voordeel mee kunnen doen. Deze regio levert tal van interessante onderzoeksvragen op die ons verder kunnen versterken. Deels zal zich dit ook vertalen naar nieuwe financieringsmogelijkheden.
We komen samen in het Huis van de Nederlandse Provincies. Tijdens een korte lunch ontvangen we enige gasten en daarna beginnen we aan de gesprekken en presentaties. Belangrijk doel is uiteraard Key Region Leiden onder de aandacht te brengen als een sterke regio en van gedachten te wisselen over hoe dat kan leiden tot betere financiering voor de regio vanuit de Europese Commissie. Samen met Leonie Hussaart (directeur Key Region Leiden) en Wietske Veltman (Wethouder Economie, Kennis, Sport en Gezondheid van Leiden) presenteer ik de ontwikkeling van Quantum Lifesciences in Leiden.
Voorloper op het gebied van life science & quantum
Door onze sterkte in zowel de life sciences en medicijnontdekking enerzijds en quantum software-ontwikkeling anderzijds, hebben we een unieke positie om binnen de Quantum Lifesciences in Europa een voorloper te zijn. In de faculteit worden in overleg tussen diverse instituten de eerste stappen gezet om hierop in te zetten. Director Generaal Gustav Kalbe luistert met interesse en toont zijn expertise op het gebied van quantum-technologie. Hij beveelt ons aan verbinding te maken met een of twee andere sterke bioscience-parken in Europa met complementaire sterktes. En dit blijkt een belangrijk mantra van de middag, ook in andere overleggen, zoals over het versterken van de stap start-up naar scale-up van bedrijven: focus op je sterkte en maak verbinding met andere regio’s in Europa. Dan kun je een kennis- en innovatiegebied claimen en steun verwerven.
‘Ik lees de laatste updates over de waterlekkage in het Huygens Gebouw.’
Een afscheidsdiner en lekkage
Om vier uur moet ik helaas vertrekken, omdat in de avond de decanen hun afscheidscadeau zullen aanbieden aan Annetje Ottow, die op 1 september is teruggetreden als voorzitter van het College van Bestuur. Dat cadeau is een diner in Voorschoten. Onderweg lees ik de laatste berichten over de grote lekkage van demiwater (gedemineraliseerd water, red.) in het Huygensgebouw, wat ons helaas heeft gedwongen het gebouw te sluiten voor de komende dagen. Het ziet er zorgelijk uit, maar een totaalbeeld van de schade is er nog niet. Ik weet dat het nu in handen is van zeer kundige collega’s en experts en richt me op vergaderstukken voor morgen.
De terugreis gaat gelukkig een stuk sneller dan de heenreis: ik kom volgens plan om kwart over zeven aan in het restaurant, waar ik in een warm bad van vriendschappelijke collegialiteit val. Het wordt een fijne avond met heerlijk eten, waarvan Annetje zichtbaar geniet. We spreken allemaal nog een persoonlijk woordje en iets na tien uur nemen we afscheid.
Thuis help ik Kamiel kort met een boekverslag en verdiep ik me in de laatste stukken voor morgen. Het wordt ruim na middernacht voor het licht uitgaat. Geen gewoonte om het zo laat te maken, maar vandaag kon het niet anders. Een korte nacht heeft in ieder geval het voordeel dat er weinig tijd voor rare dromen zal zijn. Geruststellend!’