Doorbreek de sleur van papers en schrijf een blog! ‘Zo ben je meer betrokken bij onderwerp’
Tentamen, paper, tentamen, paper. Het is de niet altijd even spannende routine voor veel studenten. Daarom schreven Film- en literatuurwetenschapstudenten Sietske de Haan en Wouter Dijkman een blog voor het vak Interculturaliteit. Hun prestatie werd beloond met een publicatie op wetenschapsplatform Wetenschap.nu.
Sietske en Wouter schreven hun blog als onderdeel van het wetenschapscommunicatietraject dat docenten Yasco Horsman en Astrid Van Weyenberg hebben ontwikkeld. Het traject bestaat uit drie workshops waarin studenten getraind worden in niet-traditionele vaardigheden. Zo moesten ze voor het vak Interculturaliteit geen paper schrijven zoals voorheen, maar een blog die ook begrepen kon worden door mensen zonder enige voorkennis.
Even wennen
De verandering was even wennen voor de studenten. ‘Ik merkte dat sommige studenten er in het begin wel moeite mee hadden. We zijn zo gewend om op één bepaalde manier te schrijven, dat zij gewoon essays schreven,’ herinnert Wouter zich. Sietske herkent die worsteling. ‘Veel dingen die we aangeleerd hadden gekregen, mochten wij niet meer doen,’ zegt ze. ‘Zo mochten wij bepaalde wetenschappelijke termen niet gebruiken, want als je voor het brede publiek schrijft, kan je niet verwachten dat iedereen weet wat die betekenen.’
Verder werden de studenten helemaal vrijgelaten om hun eigen ding te doen. Sietske en Wouter kozen er beide voor om over onderwerpen te schrijven waar ze gepassioneerd over zijn. ‘Het helpt enorm als je mag schrijven over iets waar je een passie voor hebt,’ zegt Sietske daarover. Zij koos als onderwerp de elektrische gitaarmuziek uit de Saharawoestijn. ‘Ik hou van muziek en was bekend met dit genre, dus zo kwam ik op dat onderwerp terecht,’ legt ze uit. Wouter besloot zijn passies voor videogames en reizen te combineren en kwam zo uit op het concept van digitaal toerisme. ‘Vaak zijn er misvattingen over videogames: ze zijn slecht voor kinderen en je hangt maar een beetje op de bank,’ vertelt Wouter. Hij wilde het tegendeel bewijzen. ‘Neem bijvoorbeeld Assassin’s Creed Odyssey. Het spel is er niet alleen om punten te behalen, maar je kan ook een nieuwe ervaring beleven. In het spel is ook een soort modus waar je gewoon rond mag lopen in het oude Griekenland. Mijn tachtigjarige vader vond het super interessant om te zien hoe het er vroeger uit zag.’
Quasiwetenschappelijke publicatie
Toen de studenten hoorden dat hun blogs de beste waren en daarom ook gepubliceerd werden, konden ze het niet helemaal geloven. ‘Wie ben ik nou eigenlijk om hierover te schrijven én is het eigenlijk wel goed genoeg om gepubliceerd te worden?’ twijfelde Sietske. ‘Dat klinkt een beetje negatief, maar ik ben er ook wel een beetje trots op,’ voegt ze eraan toe.
‘Het is supergaaf dat mijn blog gepubliceerd is, want eigenlijk kan je gewoon zeggen dat ik een quasiwetenschappelijke publicatie heb,’ vertelt Wouter. ‘Ik heb het ook op Instagram gepost en naar mijn ouders doorgestuurd, die op hun beurt het allemaal naar hun vrienden hebben gestuurd.’
‘Zeker voor gaan!’
Wouter en Sietske raden de alternatieven voor het schrijven van papers aan. ‘Al is het alleen maar omdat je dan een keer iets anders doet dan alleen maar een paper schrijven. Nieuwe dingen kosten misschien meer energie en tijd, maar de kans dat je later op je werk alleen maar papers gaat schrijven, lijkt mij niet heel groot. Het is daarom handig om te weten hoe je op andere manieren kan communiceren,’ aldus Wouter.
Voor Sietske zijn de creatieve mogelijkheden een pluspunt. ‘Een paper schrijven is redelijk passief. Met een blog ben je toch iets meer betrokken bij het onderwerp. Je kan er meer creativiteit in kwijt en als dat jouw ding is, moet je er zeker voor gaan!’
Toegankelijke wetenschap
Bovendien denken de studenten dat het schrijven van blogs door studenten wetenschap toegankelijker kan maken voor de rest van de samenleving. ‘De gemiddelde mens die iets wil lezen over wetenschap gaat niet een paper downloaden van Google Scholar. Zo'n blog lezen ze waarschijnlijk wél, dus dat is veel effectiever,’ meent Wouter. Ook Sietske vindt dit nuttig. ‘Het belangrijk om te blijven praten met mensen die niet allemaal hetzelfde weten. Er zijn allerlei verdelingen in de maatschappij en mensen blijven voornamelijk in hun eigen bubbel. Dat is op zich niet verkeerd, maar je moet wel met elkaar kunnen blijven praten.’