Psychologie-alumnus Marisse van Os helpt de GGZ van binnenuit te vernieuwen
Een studie Psychologie, een loopbaan die begon in de commerciële sector, en nu een rol waarin ze voor haar gevoel het verschil kan maken. Voor alumnus Marisse van Os (34) komt het samen in haar huidige werk bij een innovatieve GGZ-instelling.
‘Voor het eerst heb ik het gevoel dat ik meebouw aan een systeem dat mensen daadwerkelijk vooruithelpt’, zegt ze stralend vanachter haar computer op zolder, de plek waar ze altijd werkt.
Pendelstudent met een plan
Toen Marisse van Os in 2009 begon aan haar bachelor Psychologie, had ze haar pad al grotendeels uitgestippeld. Ze pendelde dagelijks vanuit haar woonplaats Zoetermeer naar Leiden: ‘Dat was voor mij ideaal. Verzorgd worden door mijn ouders en daardoor volop kunnen focussen op mijn studie.’ Van studentenverenigingen was ze geen lid, maar via een studiegenoot raakte ze alsnog betrokken bij het studentenleven. ‘Ik schoof aan bij maandelijkse diners van haar studentenvereniging, dat kon gewoon, de sfeer was heel open. Daar heb ik ook echte vriendschappen aan over gehouden.’
Roer om
Ze koos heel bewust voor Psychologie: ‘Ik vind mensen fascinerend. Tijdens het volgen van twee proefcolleges viel alles op z’n plek.’ Toch liep haar studieloopbaan anders dan gepland. Ze wilde graag met kinderen werken en begon daar tijdens haar studie al mee bij een instelling die kinderen met een beperking en hun ouders helpt. ‘Maar toen kwam ik er ook achter dat ik dat heel zwaar vond en dat ik het werk niet los kon laten.’
En dus moest het roer om en besloot ze de master Social and Organisational Psychology te doen. ‘Die wisselwerking tussen mens en systeem, dus bijvoorbeeld hoe functioneert iemand binnen een bepaald bedrijf, dat spreekt me heel erg aan’
Struikelblok
Hoewel ze terugkijkt op een prettige en inhoudelijk sterke opleiding, viel één vak op als struikelblok: Statistiek. ‘Daar had ik echt moeite mee. Maar dankzij een fantastische bijlesdocent – Benjamin – heb ik het toch weten te halen. Hij loodste me erdoorheen en ik haalde er uiteindelijk zelfs een 7 voor.’
'In de GGZ voelde ik meteen: hier gebeurt iets dat ertoe doet. Maar tegelijk is het ook een veld vol frustratie – met wachtlijsten en versnipperde zorg'
Loopbaan met bochten
Na haar afstuderen belandde Van Os via een HR-rol bij een commercieel telecombedrijf. ‘Het ging snel: van assistent naar coördinator en uiteindelijk manager.’ Maar de voldoening bleef uit. Ze miste de maatschappelijke relevantie van haar werk en keerde via enkele omwegen terug naar de zorgsector. ‘In de GGZ voelde ik meteen: hier gebeurt iets dat ertoe doet. Maar tegelijk is het ook een veld vol frustratie – met wachtlijsten en versnipperde zorg.’
Werken aan duurzame verandering
Sinds kort werkt ze bij een organisatie die de geestelijke gezondheidszorg fundamenteel anders wil inrichten. ‘Bij LMcare behandelen we cliënten volledig online, zonder wachttijden, op een intensieve en effectieve manier. Dat klinkt misschien wat abstract, maar het verschil dat je daarmee maakt, is heel concreet.’ Ze is er HR-manager en richt zich op het welzijn van de behandelaren. ‘Als zij duurzaam inzetbaar zijn, kunnen zij goede zorg leveren. Zo draag ik indirect bij aan betere hulp voor cliënten.’
De organisatie kent geen klassieke hiërarchie. ‘Iedereen doet waar hij of zij goed in is. Dat maakt het laagdrempelig en menselijk. We werken allemaal op afstand, maar het teamgevoel is er des te sterker.’ Ze noemt als voorbeeld een interne paasactiviteit waar vrijwel iedereen aan meedeed. ‘Dat soort initiatieven versterken de verbondenheid, juist omdat mensen fysiek verspreid werken.’
Leiden als fundament
Wat ze uit haar Leidse tijd heeft meegenomen? ‘Niet een specifiek vak, maar wel een manier van denken. Nieuwsgierigheid, kritisch analyseren, het vermogen om te blijven leren. Ik denk dat daar de basis is gelegd voor hoe ik nu werk. Ik mag meedenken over hoe de zorg er over tien jaar uit zou kunnen zien – dat is iets waar ik in Leiden de eerste zaadjes voor heb geplant.’
Met zichtbare bevlogenheid vertelt Van Os over haar werk. ‘Ik krijg er energie van, omdat ik het gevoel heb dat ik iets wezenlijks doe en iets toevoeg. Zelf hoop ik met mijn enthousiasme anderen te inspireren om ook een stap te zetten naar innovatieve zorg, daar is lef en nieuwsgierigheid voor nodig.’